Yorum Sizin?

Hayatın acımasız gerçekleriyle yüzleşmeye başlayınca insan, yorulurmuş. Acı çekme duygusuyla tanıştığında sudan çıkmış balığa dönermiş. Ama acı çekmeden de olgunlaşamazmış, mutluluğu bulamazmış. Nereye savrulacağını bilmeden öyle yürür gidermiş sokaklardan. Bilse o sokağın sonunda bir ışık var, bu karanlıktan kurtaracak onu, önünü görmesini sağlayacak, rahatlayacakmış. Ama o ışığı görememekten deli gibi korkuyormuş. Siz bu insana nasıl tavsiyeler verirdiniz? Her şeye rağmen o sokağın sonuna yürüsün mü yoksa pes edip karanlığa mı gömülsün?