İnsanlar ve Bahaneleri

Bir şeyleri istediğimizde deli gibi uğraşırız, ta ki o şeyi elde edene, o şeye ulaşana kadar. Ama istemediğimiz bir şey olduğunda kılımızı kıpırdatmayız. Bu hepimiz için geçerlidir. Sonuçta ilgimizi çeken bir şey olmadığında uğraşasımız gelmez ve ilgimizi çeken şeye yöneliriz. Bunun sonucunda da hobilerimiz, günlük uğraşlarımız, evde yaptığımız işler ortaya çıkar. Mesela kendi adıma konuşmak gerekirse ev işi yapmaya bayılmıyorum ama ailem çalıştığı için ve eve yorgun argın geldikleri için destek olma amaçlı yapıyorum. Ve aynı zamanda ders çalışmam, uyumam ve kendime de vakit ayırmam gerekli. Ama bazen parçalara bölünüp her şeye yetişiyorum. Bunu yapmak için istemem gerekiyor, tek sorun bu. Eğer istemezsem hiçbir şey yapmıyorum. Çünkü içimden gelmiyor. Mesela bazen sadece ders çalışasım geliyor, deli gibi çalışıyorum. Bazen uyuyasım geliyor, o günü sadece uyuyarak geçiriyorum. Diğer şeyleri düşündüğümde hemen bünyem bahane bulma eylemine geçiş yapıyor, çünkü canım o an onu yapmak istemiyor. Tabi bu verdiğim örnekler daha basit örnekler. Farklı tarzda şeyler de olabiliyor hayatta. Mesela bir insan düşünelim. Spora yazılmış olsun. Normalde düzenli olarak gidiyor ama bir gün bitkin düşmüş, çok yorgun. O gün spora gitmemek için bahaneler uydurur. Demek istediğim şey tam olarak bu aslında. Bir şeyi istemediğimizde bünyemiz otomatik olarak bahane uydurmaya başlıyor. İstediği zamansa tam tersi duruma geçiyor.

İyi bir şey mi yapıyoruz yoksa kötü mü bilmiyorum ama bunu yapmayın diyemem. Çünkü ben de yapıyorum. Ve biz insanları insan yapan şeylerden biri de bahane üretmek bence. Yoldan geçen 10 kişiye istemediğiniz bir şeyde bahane üretiyor musunuz diye sorsak 10 kişiden de evet yanıtını alırız.